Γίγαντες με χωριάτικο λουκάνικο και πιπεριά.

Αυτό τώρα το φαγητό, δημιουργήθηκε για την καταστροφή. Δεν φαντάζεστε πόσο του πάει το τσίπουρο. Σε συνδυασμό, δε, με ένα τζάκι και Π Ο Λ Υ κρύο, είναι φτιαγμένο για να σας μεθύσει. Θα σας το περιγράψω όπως το έφτιαξα, μια συμφορά που μας βρήκε με βάση το τι είχαμε στο ψυγείο και μας μύρισε.

Προσοχή, διότι το φαγάκι χρειάζεται προετοιμασία αποβραδίς. Μην ξεχαστείτε.  

Ιδού το οπτικό, σερβιρισμένο στο τραπέζι:

Νομίζω ότι διακρίνεται επαρκώς το σφηνακοπότηρο με το τσιπουράκι.

Υλικά:

• 500 γρ. φασόλια γίγαντες
• 2 μέτρια κρεμμύδια ξερά
• 2 σκελίδες σκόρδο, ή ένα κουταλάκι του γλυκού σκόνη σκόρδο
• 1 συσκευασία ντομάτα στον τρίφτη (έτσι το λένε, σαν κονκασέ με χυμό ντομάτας που είναι - αλλιώς ακριβώς αυτό, κονκασέ και χυμό ντομάτας)
• 2 κουταλιές της σούπας ντοματοπελτέ
• αλάτι, πιπέρι, ρίγανη κατά βούληση (το θέλει όμως το φαγάκι το καρύκευμά του)
• 2 πιπεριές κόκκινες κέρατο
• 2 χωριάτικα λουκάνικα (έβαλα με πράσο)
• Ελαιόλαδο για το μαγείρεμα (ΠΟΤΕ άλλα βρωμόλαδα στο φαγητό σας. Στην Ελλάδα ζούμε. Το ελαιόλαδο είναι ένα από τα μπαχτσίσια του Θεού για να ζούμε εδώ.)
• Τσούσκες κατά βούληση

Σημείωση:  Οι μοδάτοι σεφ το λένε τσίλι. Στα σαλόνια το λένε μικρές κόκκινες καυτερές πιπεριές. Στο χωριό μου το λένε τσούσκες.  Φυτρώνουν σε θάμνους, και στα χωριά, όταν γίνουν, τις περνάνε στην κλωστή και τις κρεμάνε να στεγνώσουν στον ήλιο. Στην Βόρεια Ελλάδα, τις κάνουν μπούκοβο και με αυτό αρωματίζουν σούπες και κρέατα. Στον Νότο έχω δει να τις βάζουν ολόκληρες στο φαγητό. Καθείς όπως ορέγεται, ωστόσο, η πεθερά μου τις κάνει μασουράκι και τις βάζει στο μπουκάλι με το ελαιόλαδο, που το στολίζει όμορφα στον πάγκο της, και ενίοτε το κάνει δώρο στους κανακάρηδές της (τρεις, ζωή να'χουνε), και επωφελούμαι εγώ. Με αυτό το λαδάκι ράντισα το φαγητό μου πριν το βάλω στο φούρνο, γιατί το τραβάει το πικάντικο πολύ.

Εκτέλεση:

Βάζουμε αποβραδίς τους γίγαντες στο νερό, να φουσκώσουν. Την επόμενη μέρα, όταν είναι να τους μαγειρέψουμε, τους στραγγίζουμε και τους ξεπλένουμε. Τους αφήνουμε στην άκρη.

Ετοιμάζουμε τα υλικά μας: ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια, πατικώνουμε το σκόρδο, αραιώνουμε τον πελτέ σε νερό, κόβουμε σε χοντρά κομμάτια τις πιπεριές και τα λουκάνικα (εδώ διαφωνήσαμε με τον άντρα μου: εκείνος είπε ήθελε να'ναι χοντρά κομμάτια τα λουκάνικα, εγώ τα έκοψα λεπτά για να γίνουν τραγανά).

Στη χύτρα, ζεσταίνουμε ελαιόλαδο, και σοτάρουμε το κρεμμύδι με το σκόρδο. Μην μαυρίσουν, αλλά μην μείνουν και απλώς διάφανα. Να τσιτσιριστούνε λίγο. Προσθέτουμε την ντομάτα και τον πελτέ. Αφήνουμε να πάρει μια γυροβολιά. Κανονικά, τηγανίζω τον πελτέ στο λάδι με το κρεμμυδάκι, αλλά είπα μιας και ερχότανε η καταστροφή από αλλού, να το αφήσω αυτό. Αλλά κρατάτε το στο μυαλό σας, για άλλη στιγμή, ότι το σωστό και πρέπον είναι τον πελτέ να τον τηγανίζετε λίγο.

Μόλις κάνει λίγο μπουρμπουλήθρες η σάλτσα, προσθέτουμε δυο ποτήρια νερό (αναλόγως τη χύτρα σας) και τα φασόλια, κλείνουμε το καπάκι και το αφήνουμε σε μέτρια φωτιά να βράσει (7/10). Ψήνουμε στη χύτρα ώσπου να βγει το μαντζαφλάρι έξω του καπακιού, και να κάνει φασαρία. Τότε το αφήνουμε με το ρολόι 2 λεπτά, και σβήνουμε το μάτι. Το ξεχνάμε.

Μετά από μπόλικη ώρα, το μαντζαφλάρι θα έχει κατέβει οικειοθελώς. Τουτέστιν,  ο ατμός που είχε μαζευτεί στην κατσαρόλα μέσα, έχει κάπως φύγει, το πράμα αποσυμπιέστηκε, και πλέον δεν κινδυνεύετε από το φονικό όπλο που ονομάζεται χύτρα ταχύτητας. Φορώντας πανοπλία και γάντια κουζίνας, πειραματιστείτε με το καπάκι της χύτρας. Αν αφαιρείται έχει απασφαλιστεί, συνεπώς μπορείτε να προχωρήσετε. Αλλιώς, βγάλτε την πανοπλία και επιστρέψτε σε λίγο.

Όπως είναι το φαγητό στην χύτρα, αδειάστε το σε ένα ταψί. Ρίξτε μέσα τις πιπεριές και ανακατέψτε. Στολίστε από πάνω τα λουκάνικα (δηλαδή, μην τα πετάξετε ατάκτως, τακτοποιήστε τα όμορφα πάνω στο φαγητό, ώστε να τραγανίσουν όλα), ραντίστε με λίγο καυτερό ελαιόλαδο, ή πασπαλίστε με λιγουλάκι μπούκοβο, ή χώστε μέσα μια τσούσκα. Ότι θέλετε, δεν θα μαλώσουμε γι'αυτό.

Ψήστε το φαγητό στο φούρνο με αέρα στους 190 βαθμούς για περίπου 30-45 λεπτά. Ελέγχετε τακτικά το νερό του και τα λουκάνικα, να μην σας αρπάξει από πάνω. Αν τείνει να στεγνώσει, κλείστε το, ούτως ή άλλως για μόστρα το βάλαμε το φαγητό στο φούρνο, ψήθηκε κυρίως στην χύτρα.

Σερβίρετε με τυρί φέτα, ελιές, χωριάτικο ψωμί με τραγανή κόρα και μπόλικη ψίχα. Αλλά προπαντός, με τσίπουρο. Χωριάτικο και αυτό, και όχι του εμπορίου.

Να σημειώσω εδώ πως για κάποιον λόγο, αφού φάγαμε, θεώρησα ότι θα ταίριαζε γευστικά παράφορα αν το φαγητό συνοδεύονταν από πορτοκάλι. Τώρα, θάτανε καμιά σαλάτα με φιλέτα πορτοκαλιού και καρύδι; Θα ήταν χυμός και ξύσμα στο φαγητό; Δεν ξέρω, δεν αποφάσισα. Αποφασίστε εσείς!

Να πως ήταν το φαγάκι πριν μπει στο φούρνο: