Κουραμπιέδες

Δεν σας αρέσει ε; Άμα τα έλεγα scottish shortbread cookies με αμύγδαλα θα σας άρεσε; Έ, αυτό είναι. Λιώνω με τους κουραμπιέδες, αν έχουν γίνει σωστά. Καταρχήν, τους κάνω με αγελαδινό βούτυρο, και όχι το βούτυρο από το βάζο. Έπειτα, πρέπει να έχουν το σωστό μέγεθος. Μία μπουκιά να είναι, αλλά να γεμίζουν το στόμα, να μην είναι μια σταλίτσα. Δεν θέλω μια σταλίτσα κουραμπιέ, δεν μαρέσει! Έπειτα, πρέπει να έχουν κρυώσει σωστά πριν τους γυρίσεις στην άχνη. Δεν θέλω κουραμπιέ με καραμελωμένη άχνη, είναι λάθος. 

Οι κουραμπιέδες θέλουν ένα δυο πραγματάκια να προσέξεις, και θα βγουν υπέροχα αφράτοι, αρωματικοί και νόστιμοι. Η συνταγή είναι του Παρλιάρου, και είναι η ίδια που φτιάχνω χρόνια τώρα.

Ορίστε πως μου βγαίνουν εμένα:

Το ζητούμενο είναι να βγαίνουν πολλοί.

Υλικά: 

• 300 γρ. βούτυρο αγελάδος
• 110 γρ. ζάχαρη άχνη, και άλλα 400 για το γύρισμα
• 600 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 140 γρ. αμύγδαλα ασπρισμένα, καβουρδισμένα και χοντροκοπανισμένα
• 1/2 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν
• 25 γρ. ρούμι ή κονιάκ
• λίγο κορν φλάουρ για την άχνη του γυρίσματος
• ανθόνερο για το πασπάλισμα (έχει πλέον με σπρέυ επάνω το μπουκάλι και είναι φοβερά βολικό)

Εκτέλεση: 

Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη με ΜΑΝΙΑ! Τουτέστιν, κάπου 20 λεπτά στο μίξερ. Πολύ θα μου πείτε. Έτσι πρέπει, θα σας πω. Οι τελειότεροι κουραμπιέδες έγιναν μόνο όταν χτυπήθηκαν αιώνες το βούτυρο με τη ζάχαρη. Θα μοιάζουν έτσι-->

Προσθέτουμε τα αμύγδαλα, το μπέικιν και το κονιάκ, και ξαναχτυπάμε για 1-2 λεπτά. Προσθέτουμε το αλεύρι κουταλιά κουταλιά, μέχρι να γίνει ένα ζυμάρι που να μην κολλάει καθόλου στο χέρι. Αν αυτό γίνει νωρίτερα από ολόκληρη την ποσότητα αλευριού, τσεκάρετε για σιγουριά, και σταματάτε να προσθέτετε αλεύρι. Καμιά φορά συμβαίνει. 

Πλάθετε μπισκοτάκια σε μέγεθος κάστανου (περίπου 25 γρ. το κομμάτι) και τα αραδιάζετε σε ταψί καλυμμένο με αντικολλητικό χαρτί. Τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς με αγέρα, δύο δύο τα ταψιά, για περίπου 20 λεπτά. Λογικά, θα σας βγει δύο λαμαρίνες. Μην τα κολλήσετε πολύ μεταξύ τους γιατί λίγο φουσκώνουν. Ο ιδανικός κουραμπιές είναι λευκός. Δεν κάνει να ροδίσει. Συνεπώς θέλουμε να είναι σφιχτοί μεν, αλλά να μην προλάβουν να πάρουν χρώμα.

Όπως βγαίνουν από το φούρνο, τους ψεκάζετε με ανθόνερο και τους αφήνετε να κρυώσουν καλά.

Σε ένα μπολ ανακατεύετε τη ζάχαρη άχνη με λίγο κορν φλάουρ. Ρίχνετε τους κρύους κουραμπιέδες εκεί μέσα λίγους λίγους μαζί, και τους γυρνάτε με το χέρι σας σε χούφτα μέχρι να καλυφτούν καλά. Τους τινάζετε λίγο και τους αραδιάζετε σε πιατέλα.