Χαλβάς γιαγιαδίστικος

Ο παραδοσιακός, σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι τούτος δω, αρωματισμένος με χυμό πορτοκάλι, κανέλλα και μέλι. Γίνεται μοσχομυριστός και στέκεται όμορφα πάνω σε πιατέλα. 

Η μέτρηση υλικών γίνεται σε ποτήρια. Δεν έχει σημασία τι είδους ποτήρια, αρκεί να γίνει με το ίδιο μέγεθος ποτηριού για όλα τα υλικά. Χρησιμοποίησα νεροπότηρα, για να βγει αρκετή δόση για μια φόρμα κέικ.

Ιδού τα πειστήρια:

Χριστουγεννιάτικο Αστέρι. Το ξέρω ότι πλησιάζει Πάσχα.

Υλικά:

• 2 ποτήρια σιμιγδάλι (αν χρησιμοποιήσετε μόνο χοντρό, ο χαλβάς θα βγει πιο ψωμένιος, αν χρησιμοποιήσετε μόνο ψιλό, θα βγει πιο μεταξένιος, αν κάνετε μείγμα μισό μισό θα βγει δομημένος)
• 1 ποτήρι λάδι (ότι έχετε ευχαρίστηση- αν χρησιμοποιήσετε ελαιόλαδο φροντίστε να είναι απαλό στη γεύση, άλλως χρησιμοποιήστε καλαμποκέλαιο ή ηλιέλαιο) + λίγο για τη φόρμα
• 1 1/2 ποτήρι ζάχαρη κρυσταλλική
• 1/2 ποτήρι μέλι
• 3 ποτήρια νερό
• 1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού
• φλούδες από ένα πορτοκάλι (ξεφλουδίζετε το πορτοκάλι, κρατώντας μόνο το πορτοκαλί μέρος της φλούδας- το άσπρο το πετάμε γιατί πικρίζει)
• 2 ξύλα κανέλας
• 1 κουταλιά της σούπας κανέλα σκόνη (ή, όσο θέλετε)

Εκτέλεση:

Σε μια κατσαρόλα αδειάζουμε το λάδι και το ζεσταίνουμε. Μόλις ζεσταθεί, χαμηλώνουμε τη φωτιά (σε βαθμίδες έως το 10 το βάζω στο 6), προσθέτουμε το σιμιγδάλι, και ανακατεύουμε διαρκώς. Μόλις αρχίσει να ζεσταίνεται το σιμιγδάλι θα μοσχομυρίσει. Το ανακατεύουμε ώσπου να αλλάξει χρώμα από ξανθό της άμμου σε λίγο πιο σκούρο. Προσέχουμε πάρα πολύ καλά να μην κάψουμε το σιμιγδάλι.

Το πριν...

Και το μετά.

Σε ένα άλλο κατσαρολάκι, αδειάζουμε όλα τα άλλα υλικά εκτός από την κανέλα σκόνη, ανακατεύουμε στην αρχή μια, και το αφήνουμε να βράσει. Από τη στιγμή που ξεκινήσει ο βρασμός, μετράμε 5 λεπτά και το κλείνουμε. Αν φουσκώσει και αφρίσει, χαμηλώστε λίγο την φωτιά, αλλά μην το ανακατέψετε, θα ζαχαρώσει.





Όταν θα είναι έτοιμο το σιρόπι, θα υποχωρήσει και αυτός ο αφρός που βλέπετε δεξιά, και θα είναι ένα διαυγές σιροπάκι με μια απόχρωση κεχριμπαρένια.
Το σιρόπι το ετοιμάζουμε μόλις αδειάσουμε το σιμιγδάλι στην κατσαρόλα, ώστε να είναι έτοιμο όταν ψηθεί το σιμιγδάλι.

Πάμε τώρα στα δύσκολα. Όταν είναι έτοιμο το σιμιγδάλι, αδειάζουμε κουταλιά κουταλιά (με το εργαλείο που σερβίρουμε τη σούπα) το σιρόπι στην κατσαρόλα. Θέλει προσοχή εδώ, γιατί μόλις μπει το σιρόπι, θα γίνει ο χαμός. Θα πετιούνται σιμιγδάλια παντού, θα τσιτσιρίσει και θα βράσει. Λόγω του σιροπιού, όλο αυτό θα καίει πάρα πολύ, σε βαθμό να προκαλεί εγκαύματα, οπότε καλό είναι να πάρετε μέτρα ασφαλείας ώστε να μην καείτε.

Αφού αδειάσετε όλο το σιρόπι (χωρίς τις φλούδες πορτοκαλιού και τα ξύλα κανέλλας, ε;) και ανακατέψετε καλά, προσθέτετε την κανέλα σκόνη και ξανανακατεύετε και σβήνετε το μάτι. Μόλις δείτε ότι έχει απορροφηθεί το σιρόπι,. αδειάζετε τον χαλβά σε μια λαδωμένη φόρμα με ότι σχέδιο θέλετε (ή και καθόλου σχέδιο) και τον αφήνετε να κρυώσει. 

Τον αναποδογυρίζετε σε πιατέλα (δηλαδή, ακουμπάτε πάνω στη φόρμα την πιατέλα και με μια χαρακτηριστική κίνηση το γυρνάτε όλο ανάποδα, ώστε η πιατέλα να είναι κάτω και η φόρμα πάνω, και σιγά σιγά σηκώνετε τη φόρμα. Αν δεν βγαίνει κοπανίστε την λίγο να ξεκολλήσει).

Αν θέλετε, πασπαλίστε το χαλβά από πάνω με λίγο κανέλα, κάνοντας σχέδια.

Σημείωση: 

Τον χαλβά στο σπίτι μου έτσι τον κάμαμε. Τώρα, αναλόγως καταγωγής, ο κόσμος προσθέτει και διάφορα πράγματα ακόμα. Το εύκολο είναι τα καβουρδισμένα αμύγδαλα (αποφλοιωμένα, στους 160 βαθμούς στο φούρνο για 10 λεπτά, ή ώσπου να πάρουν χρώμα). Το επόμενο είναι το καβουρδισμένο κουκουνάρι και οι φουσκωμένες στο κονιάκ ξανθές σταφίδες. Ή, γαρίφαλο στο σιρόπι (3-4 κοτσανάκια, αλλά γίνεται βαρύ στο άρωμα μετά και δεν το προτιμώ). Ε, και μετά, μπορείτε να πειραματιστείτε στο σιρόπι: λεμόνι αντί για πορτοκάλι (θα δώσει και μια οξύτητα αυτό, δεν είναι κακό), ή σιρόπι από γλυκό του κουταλιού περγαμόντο (αντικαθιστούμε ένα μέρος νερού σε ίση ποσότητα σιροπιού), ή μαστίχα κοπανισμένη που έχουμε πρώτα αφήσει σε ένα κομμάτι του ζεστού νερού. Αρώματα τύπου βανίλια ή πικραμύγδαλο δεν συνιστώ, καθώς δεν δένουν ωραία.